Volwaardige voeding

Volwaardige voeding is voeding die zo veel mogelijk oorspronkelijk is. Voeding waar geen stoffen uit verwijderd zijn of kunstmatige stoffen aan zijn toegevoegd. Volwaardige voeding bevat talloze voedingsstoffen. Zoals allerlei soorten koolhydraten, eiwitten, specifieke vetzuren, vitaminen, mineralen, bioflavonoïden, vezels of andere voedingsstoffen. Al deze voedingsstoffen hebben een rol bij het verteren en kunnen opnemen van de voeding in de darm en bij biochemische processen in het lichaam. Zilvervliesrijst en volkoren brood zijn voorbeelden van volwaardige voeding. Suiker, wit brood en magere melk zijn voorbeelden van onvolwaardige voeding.

  • In volle yoghurt is het vet minder verwijderd. De vetoplosbare vitamines en andere vetoplosbare stoffen zitten er nog in. Deze hebben ook zo hun functie. In magere yoghurt is het vet verwijderd met daarbij ook de vetoplosbare vitamines en stoffen. Vetoplosbare vitamines zijn de vitamines K, A, D en E.
  • In het vliesje en kiempje van de graankorrel zitten de meeste vitaminen, mineralen en vezels. Bij wit bloem is het vlies en kiempje verwijderd. Het bevat dan veel minder vitaminen en mineralen. Bij volkorenmeel is dat nog aanwezig.

Hiermee bedoel ik niet dat je nooit een koekje of gebak etc mag nemen. Ik vind ook dat het wel leuk moet blijven.

Herkomst van ons eten

In onze huidige land- en tuinbouw draait het vaak om kwantiteit, het behalen van hoge productieniveaus. De kwaliteit in de vorm van vitaminen en mineralen neemt af. Daar komt bij dat veel essentiële voedingsstoffen verloren gaan bij industriële bereiding van voeding. Maar dat kan ook thuis bij het bereiden van de maaltijd gebeuren. Door aanpassing van de kooktechniek kan de maaltijd volwaardiger worden, bijvoorbeeld door stomen en een kortere bereidingsduur (van groenten).
Kortom, eten volgens de schijf van vijf is niet vanzelfsprekend voldoende meer.

Dé praktijk gespecialiseerd in darm gerelateerde gezondheidsklachten

“Laat uw voeding uw medicijn zijn en uw medicijn uw voeding”

Hippocrates (460-377 v Chr)